آموزش زبان برنامه نویسی GO

ثابت های GO

ثابت ها در برنامه نویسی go

ثابت هایInteger

<span style="font-family: tahoma; font-size: 12px;">۲۱۲ /* Legal */</span>
<span style="font-family: tahoma; font-size: 12px;">۲۱۵u /* Legal */</span>
<span style="font-family: tahoma; font-size: 12px;">۰xFeeL /* Legal */</span>
<span style="font-family: tahoma; font-size: 12px;">۰۷۸ /* Illegal: 8 is not an octal digit */</span>
<span style="font-family: tahoma; font-size: 12px;">۰۳۲UU /* Illegal: cannot repeat a suffix */</span>
<span style="font-family: tahoma; font-size: 12px;">نمونه ای از انواع مختلف ثابت هایinteger</span>
<span style="font-family: tahoma; font-size: 12px;">۸۵ /* decimal */</span>
<span style="font-family: tahoma; font-size: 12px;">۰۲۱۳ /* octal */</span>
<span style="font-family: tahoma; font-size: 12px;">۰x4b /* hexadecimal */</span>
<span style="font-family: tahoma; font-size: 12px;">۳۰ /* int */</span>
<span style="font-family: tahoma; font-size: 12px;">۳۰u /* unsigned int */</span>
<span style="font-family: tahoma; font-size: 12px;">۳۰l /* long */</span>
۳۰ul /* unsigned long */

ثابت های اعشاری

شما میتوانید نقاط اعشاری ثابت ها را در قالب فرم یا در قالب تعریفی نشان دهید زمان نمایش بوسله فرم دهدهی شما باید decimal point را انکلود کنید. زمانیکه از فرمexponential برای نشان دادن داده استفاده شود،شما باید قسمت صحیح ، قسمت کسری یا هردو را انکلود کنید. یک تعریف کننده امضا شده با حرف e یاE معرفی میشوند.

نمونه ای از مثال ها عبارتند از:

<span style="font-family: tahoma; font-size: 12px;">۳٫۱۴۱۵۹ /* Legal */</span>
<span style="font-family: tahoma; font-size: 12px;">۳۱۴۱۵۹E-5L /* Legal */</span>
<span style="font-family: tahoma; font-size: 12px;">۵۱۰E /* Illegal: incomplete exponent */</span>
<span style="font-family: tahoma; font-size: 12px;">۲۱۰f /* Illegal: no decimal or exponent */</span>
.e55 /* Illegal: missing integer or fraction */

دنباله خروج

package main
import "fmt"
<span style="font-family: tahoma; font-size: 12px;">func main() {</span>
<span style="font-family: tahoma; font-size: 12px;">fmt.Printf("Hello\tWorld!")</span>
<span style="font-family: tahoma; font-size: 12px;">}</span>

Hello World!

ثابت های رشته ای

"hello, dear"
"hello, \
dear"
"hello, " "d" "ear"

<span style="font-family: tahoma; font-size: 12px;">const variable type = value;</span>

 
package main
import "fmt"
<span style="font-family: tahoma; font-size: 12px;">func main() {</span>
<span style="font-family: tahoma; font-size: 12px;">const LENGTH int = 10</span>
<span style="font-family: tahoma; font-size: 12px;">const WIDTH int = 5</span>
<span style="font-family: tahoma; font-size: 12px;">var area int</span>
<span style="font-family: tahoma; font-size: 12px;">area = LENGTH * WIDTH</span>
<span style="font-family: tahoma; font-size: 12px;">fmt.Printf("value of area : %d", area)</span>
<span style="font-family: tahoma; font-size: 12px;">}</span>

value of area : 50

توابع در Go

یک تابع ،گروهی از دستورات است که باهم یک کار را انجام میدهند هر برنامه تحتGoحداقل دارای یک تابع است این تابع همانmain() است هربرنامه میتواند توابع بیشتری اضافه کند.

شما میتوانید کدتان را به توابع جداگانه تقسیم کنید چگونگی این کار به شما بستگی داردولی ازلحاظ منطقی هر تابع باید یک کار انجام دهد.

تعریف تابع به کامپایلر نام تابع و پارامتر هایش را اطلاع میدهد معرفی تابع بدنه اصلی یک تابع را فراهم میکند.

کتابخانه زبان Go ،توابع داخلی بسیار زیادی دارد که میتوانید استفاده کنید،برای مثال تابع len() تعدادکاراکتر را برمی گرداند مثلا اندازه یک متغیر رشته ای را برمیگرداند یک تابع نامهای دیگری نیز دارند مثل:متد،یا procedure و..

تعریف یک تابع

فرم عمومی تعریف تابع در این زبان به این شکل است.

 
func function_name( [parameter list] ) [return_types]
{
   body of the function
}

تعریف تابع شامل شامل سربرگ وبدنه تابع میشود موارد زیر تمام قسمت های تابع است :

Func—تعریف تابع را شروع میکند.

Function Name—نام اصلی یک تابع است نام و پارامتر های تابع،یک تابع درست را تشکیل میدهند.

Parameters—پارامتر مثل یک جانگهدار است،زمانیکه تابع فراخوانی میشود شما یک مقدار به پارامتر میدهیداین مقدار به پارامتر یا آرگومان اصلی برمیگردد لیست پارامتر مربوط به نوع،ترتیب و تعداد پارامتر های یک تابع است پارامتر های اختیاری هستند یک تابع میتواند پارامتر نداشته باشد.

Return Type—یک تابع لیستی از مقادیر را بر میگرداند این لیست حاوی نوع داده مقادیر برگشتی تابع است بعضی از تابع خروجی یاهمان برگشتی را ندارند دراین مورد نوع برگشتی نیاز نیست.

Function Body— بدنه تابع شامل مجموعه ای از دستورات است که نوع کار تابع را تعیین میکند.

مثال:

مثال زیر سورس کد برای تابعی به نامMax است این تابع دو آرگومان میگیرد و بزرگترین شان را برمیگرداند.

 
/* function returning the max between two numbers */
func max(num1, num2 int) int
{
   /* local variable declaration */
   result int
 
   if (num1 > num2) {
     result = num1
   } else {
     result = num2
   }
   return result
}

فراخوانی تابع

زمان ساخت یک تابع در Go شما یک معرفی از کاری که تابع انجام میدهد را می دهید برای استفاده از تابع شما میتوانید تابع را برای اجرا فراخوانی کنید.

زمانیکه یک برنامه تابعی را فراخوانی میکند تابع آن وظیفه را انجام میدهد زمانیکه تابع دستوررا برمیگرداند یا تابع به پایان می رسد control back برنامه را به برنامه اصلی برمیگرداند.

برای فراخوانی یک تابع شما نیاز به دادن پارامتر های مورد نیاز تابع دارید وتابع یک مقدار را برمیگرداند که میتوانید آنرا ذخیره کنید.

برای مثال:

 
package main
 
import "fmt"
 
func main() {
   /* local variable definition */
   var a int = 100
   var b int = 200
   var ret int
 
   /* calling a function to get max value */
   ret = max(a, b)
 
   fmt.Printf( "Max value is : %d\n", ret )
}
 
/* function returning the max between two numbers */
func max(num1, num2 int) int {
   /* local variable declaration */
   var result int
 
   if (num1 > num2) {
     result = num1
   } else {
     result = num2
   }
   return result
}

زمانیکه تابع اجرا شود، نتیجه زیر ایجاد میشود.

Max value is : 200

برگرداندن چند مقدار توسط تابع

یک تابع میتواند چند مقدار برگرداند مثل:

 
package main
 
import "fmt"
 
func swap(x, y string) (string, string) {
   return y, x
}
 
func main() {
   a, b := swap("Mahesh", "Kumar")
   fmt.Println(a, b)
}

خروجی کدبالا:

Kumar Mahesh

آرگومان های تابع

اگر یک تابع باید از آرگومان استفاده کند،باید مقدار های آرگومان هاراقبول کند این متغیر ها formal parameters نامیده میشوند.

این متغیر ها مثل بقیه متغیر های محلی رفتار میکنند که در ابتدای تابع تعریف و درآخر تابع ازبین میروند.

زمان فراخوانی یک تابع دو راه برای دادن آرگومان به تابع وجود دارد.

بطور پیش فرض از مقدار call by برای دادن آرگومان ها استفاده میکند.

عموما به این معنی است که کد داخل تابع که برای فراخوانی استفاده شده دیگر قابل تغییر نیست مثل مثال تابعMax

استفاده از تابع

در زبان Go نوع داده ها به سیستم وسیعی که برای مقدار دهی متغیر ها یا توابع به کار میرود مربوط میشود.نوع یک متغیر معلوم میکند که چقدر حافظه را اشغال شود والگوی آن چگونه کامپایل شود.

استفاده از اشاره گر ها ساده وراحت است بعضی وظایف برنامه نویسی زبان Goبا pointerراحتتر انجام میشود بقیه وظایف مثل فراخوانی از منبع بدون اشاره گر قابل انجام نیست.پس برای تبدیل شدن به برنامه نویس خوب زبانGoلازم است که این مبحث را خوب یاد بگیرید بریم آموزش را شروع کنیم.

همانطور که میدانید هر متغیر یک مکان در حافظه است وهر مکانی نیز آدرس خودرا داردکه میتوان بااستفاده از عملگر(&) میتوان به آن دسترسی پیداکردمثال زیر آدرس متغیر تعریف شده را نشان میدهد.

 
package main
 
import "fmt"
 
func main() {
var a int = 10
 
fmt.Printf("Address of a variable: %x\n", &a )
}

خروجی کدبالا :

Address of a variable: 10328000

خوب شما چگونگی دسترسی به حافظه را فهمیدید پایه کارهمین بود بریم سراغ بعدی.

اشاره گر چیست؟

یک اشاره گر متغیری است که آدرس متغیر دیگر را نگه می دارد قالب اصلی تعریف یک متغیر pointer مانند زیر است.

var var_name *var-type

قالب،نوع اصلی یک اشاره گر است که باید یک نوع داده معتبر زبان سی باشد var-name نام متغیر اشاره گر است علامت ستاره ای در تعریف متغیر استفاده کردیم برای تعریف متغیر نیاز است.

در این دستورعلامت ستاره برای طراحی متغیر استفاده شده است.

مثال زیر یک تعریف متغیر معتبر است.

 
var ip *int /* pointer to an integer */
var fp *float32 /* pointer to a float */

نوع اصلی داده تمام pointer ها integer,float,…میتواند باشد.

یک عدد هگزادسیمال بزرگ آدرس حافظه رانشان می دهد.تنها تفاوت بین pointerبا بانوع داده های دیگر،نوع داده ای که pointerاستفاده میکند،است.

چگونه از این اشاره گر استفاده کنیم؟

چند عملیات مهم وجود دارد که مامیتوانیم به کمک اشاره گر هامکررا انجام دهیم.

1. 1. ما یک متغیر اشاره گر تعریف میکنیم
   2. آدرس یک متغیر را به آن می دهیم
   3. بالاخره دسترسی به مقدار آدرس موجود در متغیرpointer.

این کاربااستفاده از عملگر(*)انجام میشود و مقدارمتغیری که در آدرس مشخص شده وجودداردرا برمی گرداند مثال زیر استفاده از این متغیر است.

 
package main
 
import "fmt"
 
func main() {
var a int= 20 /* actual variable declaration */
var ip *int /* pointer variable declaration */
 
ip = &a /* store address of a in pointer variable*/
 
fmt.Printf("Address of a variable: %x\n", &a )
 
/* address stored in pointer variable */
fmt.Printf("Address stored in ip variable: %x\n", ip )
 
/* access the value using the pointer */
fmt.Printf("Value of *ip variable: %d\n", *ip )
}

نتیجه کدبالا:

 
Address of var variable: 10328000
Address stored in ip variable: 10328000
Value of *ip variable: 20

اشاره گر هایnil

کامپایلرgo یک مقدارNil به اشاره گر میدهد زمانیکه آدرس دقیقی ثبت مشده باشداشاره گری که مقدار خالی به آن نسبت داده شود nil pointer نامیده میشود.

nil pointer یک ثابت با مقدار صفر است که در کتابخانه های زیادی معرفی شده است مانند برنامه زیر:

 
package main
 
import "fmt"
 
func main() {
var ptr *int
 
fmt.Printf("The value of ptr is : %x\n", ptr )
}

خروجی بالا:

The value of ptr is 0

در بیشتر سیستم عامل ها برنامه ها اجازه دسترسی به آدرس صفر ندارند زیرا بوسیله خودسیستم عامل رزرو شده است هرچند عدد صفر اهمیت داردامابه این معنی است که اشاره گر قصد دسترسی به آدرس حافظه ندارد اگر اشاره گر صفر باشد یعنی به چیزی دسترسی ندارد.

 
if(ptr != nil) /* succeeds if p is not nil */
if(ptr == nil) /* succeeds if p is null */

جزئیات اشاره گر ها در زبانGO

آرایه ها درGo

زبان Go یک ساختار داده به نام Array فراهم میکند که میتواند یک مجموعه با تعداد عناصر ثابت و یک نوع ذخیره کند.آرایه برای ذخیره مجموعه داده استفاده میشود.

بجای تعریف متغیر های مستقل میتوانید یک آرایه متغیر مثل numbers ایجاد کنید تا متغیر های مستقل را نشان دهید یک عنصر خاص بوسیله ایندکس دستیابی میشود.

تمام آرایه ها حاوی مکان های متصل به هم در حافظه هستندپایین ترین آدرس مربوط به اولین عنصر وبالاترین آدرس مربوط به آخرین عنصر آرایه است.

تعریف ارایه

برای تعریف آرایه، یک برنامه نویس نوع و تعداد عناصر آرایه را تعین میکند.

var variable_name [SIZE] variable_type

به این آرایه یک بعدی می گویند. arraySize باید یک ثابت integer بزرگتر ازصفر باشد ونوع آن نیز باید معتبر باشد برای مثال جهت تعریف یک آرایه ۱۰ عنصری که balance نامیده میشود از این دستور استفاده کنید.

var balance [10] float32

مقداردهی اولیه آرایه ها

شما میتوانید آرایه یکی یکی یا با یک دستور مقداردهی کنید.

var balance = [5]float32{1000.0, 2.0, 3.4, 7.0, 50.0}

تعداد بین ” { } “نمی تواند بزرگتر از تعداد عناصری که تعیین کرده ایم باشد.

اگر شما اندازه آرایه را تعیین نکنید،یک آرایه به اندازه عناصر وارد شده ایجاد میشود مثل:

var balance = []float32{1000.0, 2.0, 3.4, 7.0, 50.0}

مثال زیر مقداردهی یک آرایه را به تنهایی نشان می دهد.

balance[4] = 50.0

دستور بالاعدد ۵۰ را به عنصر پنجم آرایه نسبت میدهد ایندکس تمام آرایه ها از عدد صفر شروع میشود و آخرین ایندکس، یک شماره از اندازه آرایه کمتر است. تصویر زیر همان آرایه ای که دربالا تعریف کردیم را نشان میدهد.

دسترسی به عناصر آرایه

یک عنصر آرایه با ایندکس کردن نام آرایه دستیابی میشود این دستیابی با قراردادن ایندکس در ” []” انجام میشود برای مثال:

float32 salary = balance[9]

دستور بالا دهمین عنصر آرایه رابه متغیر salary نسبت میدهد مثال زیر مجموعه ای از توضیحاتی که بالا دادیم را در برمیگیرد.

 
package main
import "fmt"
func main() {
var n [10]int /* n is an array of 10 integers */
var i,j int
 
/* initialize elements of array n to 0 */
for i = 0; i < 10; i++ {
n[i] = i + 100 /* set element at location i to i + 100 */
}
 
/* output each array element's value */
for j = 0; j < 10; j++ {
fmt.Printf("Element[%d] = %d\n", j, n[j] )
}
}

خروجی کدبالا:

 
Element[0] = 100
Element[1] = 101
Element[2] = 102
Element[3] = 103
Element[4] = 104
Element[5] = 105
Element[6] = 106
Element[7] = 107
Element[8] = 108
Element[9] = 109

جزئیات آرایه ها در زبانGo

متغیر هایی که داخل تابع یابلوک تعریف شده اند متغیر محلی اند. که میتوانند فقط با دستوراتی که داخل تابع یا بلوک است ،کار کنند و دربیرون تابع قابل استفاده نیستند مثال زیر استفاده از این متغیر هاست.

package main
import "fmt"
func main() {
/* local variable declaration */
var a, b, c int
/* actual initialization */
a = 10
b = 20
c = a + b
fmt.Printf ("value of a = %d, b = %d and c = %d\n", a, b, c)
}

خروجی کد بالا:

value of a = 10, b = 20 and c = 30

متغیر های سراسریاین متغیر ها داخل تابع تعریف میشوند و معمولا در ابتدای برنامه و مقدار آنها در کل برنامه قابل استفاده و تغییر است .

مثال زیر استفاده از این متغیر هاست.

package main
import "fmt"
 
/* global variable declaration */
var g int
 
func main() {
/* local variable declaration */
 var a, b int
/* actual initialization */
 a = 10
 b = 20
 g = a + b
fmt.Printf("value of a = %d, b = %d and g = %d\n", a, b, g)
}

خروجی کد بالا:

value of a = 10, b = 20 and c = 30

یک برنامه میتواند دارای دومتغیر محلی و سراسری با یک اسم باشد اما مقدار متغیر محلی اولویت دارد .

package main
import "fmt"
 
/* global variable declaration */
var g int = 20
 
func main() {
 /* local variable declaration */
 var g int = 10
 
 fmt.Printf ("value of g = %d\n", g)
}

خروجی کد بالا:

value of g = 10

مانند مثال زیر:

package main
import "fmt"
 
/* global variable declaration */
var a int = 20;
 
func main() {
 /* local variable declaration in main function */
 var a int = 10
 var b int = 20
 var c int = 0
fmt.Printf("value of a in main() = %d\n", a);
 c = sum( a, b);
 fmt.Printf("value of c in main() = %d\n", c);
}
/* function to add two integers */
func sum(a, b int) int {
 fmt.Printf("value of a in sum() = %d\n", a);
 fmt.Printf("value of b in sum() = %d\n", b);
return a + b;
}

خروجی کد بالا:

<span style="font-family: tahoma; font-size: 12px;">fmt</span>
<span style="font-family: tahoma; font-size: 12px;">.</span>
<span style="font-family: tahoma; font-size: 12px;">Println</span>
<span style="font-family: tahoma; font-size: 12px;">(</span>
<span style="font-family: tahoma; font-size: 12px;">"Hello, World!"</span>
<span style="font-family: tahoma; font-size: 12px;">)</span>

جداکننده خط

<span style="font-family: tahoma; font-size: 12px;">fmt.Println("Hello, World!")</span>
<span style="font-family: tahoma; font-size: 12px;">fmt.Println("I am in Go Programming World!")</span>

کامنت ها

/* my first program in Go */

شما نمیتوانید کامنتت هایی داخل یک کامنت قراردهید.

شناساگر ها

شناساگر Go یک نام است که برای شناسایی یک متغیر،تابع یا هر ایتم تعریف شده توسط کاربر به کار میرود.یک شناساگر با حرف AتاZبزرگ یا کوچک یا حتی یک زیر خط( _ )شروع میشودکه با صفر یا حرف های دیگر،زیر خط ها یا ارقام ۰ تا ۹ دنبال میشود.

این زبان به شما اجازه استفاده از کاراکتر های ویژه مثل @, $, % در داخل یک شناساگر نمیدهد.
Go به حروف کوچک وبزرگ حساس است .موارد زیر نمونه ای از شناساگر ها قابل قبول در Goهستند.

<span style="font-family: tahoma; font-size: 12px;">break default func interface select</span>
<span style="font-family: tahoma; font-size: 12px;">case defer go map struct</span>
<span style="font-family: tahoma; font-size: 12px;">chan else goto package switch</span>
<span style="font-family: tahoma; font-size: 12px;">const fallthrough if range type</span>
<span style="font-family: tahoma; font-size: 12px;">continue for import return var</span>

فضاهای سفید(whitespace) در Go

<span style="font-family: tahoma; font-size: 12px;">var age int;</span>

حداقل باید یک کاراکترwhitespace معمولا همان فاصله بین ageو int وجود داشته باشد تا کامپایلر قادر به تمایز و تشخیص آنها باشد یک مثال دیگر:

<span style="font-family: tahoma; font-size: 12px;">fruit = apples + oranges; // get the total fruit</span>

هیچ کاراکترwhitespace بین fruit و= یا بین = وapples لازم نیست اگر چه میتوانید برای خواناتر شدن کدتان میتوانید بگذارید.